CHRISTIANE.F - My,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1
CHRISTIANE F.
„My, dzieci z dworca ZOO”
2
Serdecznie dziękuję wszystkim,
którzy świadomie bądź nieświadomie wpłynęli
na ostateczny kształt językowy tej książki.
Tłumacz
3
Piętnastoletnią wówczas Christiane F. spotkaliśmy w początkach roku 1978 w Berlinie, gdzie
występowała jako świadek w pewnym procesie. Umówiliśmy się z nią na wywiad, który miał być
uzupełnieniem naszych badań nad sytuacją młodzieży. Na rozmowę przewidywaliśmy dwie godziny. Z
dwóch godzin zrobiły się dwa miesiące. Bardzo szybko z prowadzących wywiad dziennikarzy staliśmy się
przejętymi słuchaczami. Z zapisu magnetofonowego tych rozmów powstała niniejsza książka. Byliśmy
zdania, że historia Christiane F. więcej mówi o sytuacji wielkiej części młodzieży w naszym kraju niż
najbardziej nawet starannie udokumentowany raport. Christiane F. chciała tej książki, ponieważ jak
niemal wszyscy narkomani odczuwa przemożną chęć przełamania wstydliwej zmowy milczenia wokół
plagi tego nałogu wśród dorastającej młodzieży. Wszyscy jej przyjaciele narkomani, którzy przeżyli, oraz
rodzice poparli ten pomysł. Wyrazili gotowość udostępnienia swoich nazwisk oraz fotografii, aby
podkreślić dokumentarny charakter tej książki. Ze względu na dobro rodzin podaliśmy jednak w pełnym
brzmieniu tylko imiona. Załączone wypowiedzi matki Christiane oraz innych osób, z którymi się
kontaktowała, mają służyć rozszerzeniu perspektywy i pomóc głębie zrozumieć istotę problemu
narkomanii.
Kai Hermann, Horst Rieck
4
Wyjątki z aktu oskarżenia
Sądu Krajowego w Berlinie Zachodnim
z dnia 27 lipca 1977 roku
Oskarża się uczennicę Christiane F o to, że jako nieletnia, w pełni zdolna do odpowiedzialności
prawnej, w okresie po 20 maja 1976 roku nabywała w Berlinie w sposób ciągły i świadomy środki oraz
preparaty, podlegające rozporządzeniom ustawy federalnej o środkach odurzających, nie posiadając
koniecznego zezwolenia Federalnego Ministerstwa Zdrowia
Obwiniona jest od lutego 1976 roku konsumentką heroiny. Wstrzykiwała sobie dożylnie -
początkowo w dłuższych odstępach czasu, potem codziennie - około 1/4 grama heroiny 20 maja 1976
roku obwiniona osiągnęła wiek odpowiedzialności karnej.
Podczas dwóch kontroli, przeprowadzonych 1 i 13 marca 1977 roku, obwiniona zatrzymana
została w hali dworca Zoo oraz dworca Kurfürstendamm i przeszukana. Znaleziono przy niej
odpowiednio 18 oraz 140,7 mg substancji zawierającej heroinę.
Ponadto 12 maja 1977 stwierdzono, iż jest w posiadaniu opakowania ze staniolu z 62,4 mg
substancji zawierającej heroinę. Znaleziono też przy niej przybory, używane przez narkomanów do
iniekcji. Analiza wykazała na nich pozostałości substancji z zawartością heroiny. Również analiza moczu
obwinionej wykazała ślady morfiny.
12 maja 1977 matka obwinionej, U.F., znalazła w osobistych rzeczach córki 62,4 mg substancji z
zawartością heroiny i przesłała ją policji kryminalnej.
W toku składania wyjaśnień obwiniona podała, że jest konsumentką heroiny od lutego 1976 roku.
Ponadto zimą 1976 roku zaczęła uprawiać nierząd, aby w ten sposób zdobyć pieniądze na zakup heroiny.
Rozpatrując niniejszą sprawę należy uwzględnić fakt, że obwiniona w dalszym ciągu jest
konsumentką heroiny.
WYROK
Wyciąg z sentencji wyroku wydanego przez sąd w Neumünster dnia 14 czerwca 1978 roku
Wyrok w imieniu ludu w sprawie karnej przeciwko Christiane F., oskarżonej o przestępstwo
przeciwko federalnej ustawie o środkach odurzających.
Oskarżoną uznaje się winną ciągłego nabywania środków odurzających oraz przestępstwa
przeciwko ustawie podatkowej. Jednocześnie sąd orzeka warunkowe zawieszenie wykonania.
5
Uzasadnienie:
Oskarżona do 13 roku życia nie wchodziła w konflikt z prawem. Wyższy od przeciętnej poziom
inteligencji pozwalał oskarżonej rozumieć, że nabywanie heroiny jest działaniem zagrożonym karą
sądową. Istnieją wyraźne dowody na to, że oskarżona była nałogową narkomanką już przed 20 maja 1976
roku (to jest przed osiągnięciem wieku odpowiedzialności karnej), nie wyłączało to jednak ani jej
zdolności rozpoznania czynu, ani odpowiedzialności karnej. Oskarżona rozumiała swoją sytuację i sama
próbowała kuracji odwykowej. Wynika stąd, że była w stanie rozpoznać przestępczy charakter swojego
postępowania i działać zgodnie z tym rozpoznaniem, Prognoza na przyszłość jest w obecnej chwili
korzystna, jakkolwiek trudno twierdzić z całą pewnością, że nie nastąpi recydywa. Dalsze poczynania
oskarżonej należy uważnie śledzić przynajmniej przez najbliższe miesiące.
To wszystko byto niesamowicie podniecające. Mama całymi dniami pakowała walizki i pudła.
Zrozumiałam, że zaczyna się dla nas nowe życie.
Miałam wtedy sześć lat i po przeprowadzce miałam iść do szkoły. Kiedy mama bez przerwy
pakowała i robiła się coraz bardziej zdenerwowana, ja prawie cały dzień siedziałam u Yólkelów.
Czekałam, aż przyprowadzą krowy do obory na dojenie. Karmiłam świnie i kury i wariowałam z innymi
dzieciakami na sianie. Albo nosiłam na rękach małe kotki. To było piękne lato, pierwsze, jakie przeżyłam
świadomie.
Wiedziałam, że wkrótce pojedziemy daleko stąd, do wielkiego miasta, które nazywa się Berlin.
Najpierw mama poleciała sama do Berlina. Chciała trochę urządzić to mieszkanie. Moja młodsza siostra,
ojciec i ja polecieliśmy dopiero w parę tygodni później. Dla nas, dzieci, była to pierwsza podróż
samolotem Wszystko było niesamowicie ciekawe.
Rodzice opowiadali wspaniałe rzeczy o wielkim sześciopokojowym mieszkaniu, w którym
będziemy teraz mieszkać. Mieli też zarabiać dużo pieniędzy. Mama mówiła, że będziemy miały dla siebie
osobny, duży pokój. Mieli kupić bombowe meble. Mama opisywała dokładnie, jak będzie wyglądał ten
nasz pokój. Pamiętam to do dziś, bo jako dziecko nigdy nie przestałam go sobie wyobrażać. W mojej
wyobraźni robił się tym piękniejszy, im byłam starsza.
Jak wyglądało mieszkanie, w którym się znaleźliśmy, też nigdy nie zapomnę. Prawdopodobnie
dlatego, że na początku miałam potężnego pietra przed tym mieszkaniem. Było takie wielkie i puste, że
bałam się, że w nim zabłądzę. Kiedy się głośno mówiło, było niesamowite echo.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl lemansa.htw.pl
1
CHRISTIANE F.
„My, dzieci z dworca ZOO”
2
Serdecznie dziękuję wszystkim,
którzy świadomie bądź nieświadomie wpłynęli
na ostateczny kształt językowy tej książki.
Tłumacz
3
Piętnastoletnią wówczas Christiane F. spotkaliśmy w początkach roku 1978 w Berlinie, gdzie
występowała jako świadek w pewnym procesie. Umówiliśmy się z nią na wywiad, który miał być
uzupełnieniem naszych badań nad sytuacją młodzieży. Na rozmowę przewidywaliśmy dwie godziny. Z
dwóch godzin zrobiły się dwa miesiące. Bardzo szybko z prowadzących wywiad dziennikarzy staliśmy się
przejętymi słuchaczami. Z zapisu magnetofonowego tych rozmów powstała niniejsza książka. Byliśmy
zdania, że historia Christiane F. więcej mówi o sytuacji wielkiej części młodzieży w naszym kraju niż
najbardziej nawet starannie udokumentowany raport. Christiane F. chciała tej książki, ponieważ jak
niemal wszyscy narkomani odczuwa przemożną chęć przełamania wstydliwej zmowy milczenia wokół
plagi tego nałogu wśród dorastającej młodzieży. Wszyscy jej przyjaciele narkomani, którzy przeżyli, oraz
rodzice poparli ten pomysł. Wyrazili gotowość udostępnienia swoich nazwisk oraz fotografii, aby
podkreślić dokumentarny charakter tej książki. Ze względu na dobro rodzin podaliśmy jednak w pełnym
brzmieniu tylko imiona. Załączone wypowiedzi matki Christiane oraz innych osób, z którymi się
kontaktowała, mają służyć rozszerzeniu perspektywy i pomóc głębie zrozumieć istotę problemu
narkomanii.
Kai Hermann, Horst Rieck
4
Wyjątki z aktu oskarżenia
Sądu Krajowego w Berlinie Zachodnim
z dnia 27 lipca 1977 roku
Oskarża się uczennicę Christiane F o to, że jako nieletnia, w pełni zdolna do odpowiedzialności
prawnej, w okresie po 20 maja 1976 roku nabywała w Berlinie w sposób ciągły i świadomy środki oraz
preparaty, podlegające rozporządzeniom ustawy federalnej o środkach odurzających, nie posiadając
koniecznego zezwolenia Federalnego Ministerstwa Zdrowia
Obwiniona jest od lutego 1976 roku konsumentką heroiny. Wstrzykiwała sobie dożylnie -
początkowo w dłuższych odstępach czasu, potem codziennie - około 1/4 grama heroiny 20 maja 1976
roku obwiniona osiągnęła wiek odpowiedzialności karnej.
Podczas dwóch kontroli, przeprowadzonych 1 i 13 marca 1977 roku, obwiniona zatrzymana
została w hali dworca Zoo oraz dworca Kurfürstendamm i przeszukana. Znaleziono przy niej
odpowiednio 18 oraz 140,7 mg substancji zawierającej heroinę.
Ponadto 12 maja 1977 stwierdzono, iż jest w posiadaniu opakowania ze staniolu z 62,4 mg
substancji zawierającej heroinę. Znaleziono też przy niej przybory, używane przez narkomanów do
iniekcji. Analiza wykazała na nich pozostałości substancji z zawartością heroiny. Również analiza moczu
obwinionej wykazała ślady morfiny.
12 maja 1977 matka obwinionej, U.F., znalazła w osobistych rzeczach córki 62,4 mg substancji z
zawartością heroiny i przesłała ją policji kryminalnej.
W toku składania wyjaśnień obwiniona podała, że jest konsumentką heroiny od lutego 1976 roku.
Ponadto zimą 1976 roku zaczęła uprawiać nierząd, aby w ten sposób zdobyć pieniądze na zakup heroiny.
Rozpatrując niniejszą sprawę należy uwzględnić fakt, że obwiniona w dalszym ciągu jest
konsumentką heroiny.
WYROK
Wyciąg z sentencji wyroku wydanego przez sąd w Neumünster dnia 14 czerwca 1978 roku
Wyrok w imieniu ludu w sprawie karnej przeciwko Christiane F., oskarżonej o przestępstwo
przeciwko federalnej ustawie o środkach odurzających.
Oskarżoną uznaje się winną ciągłego nabywania środków odurzających oraz przestępstwa
przeciwko ustawie podatkowej. Jednocześnie sąd orzeka warunkowe zawieszenie wykonania.
5
Uzasadnienie:
Oskarżona do 13 roku życia nie wchodziła w konflikt z prawem. Wyższy od przeciętnej poziom
inteligencji pozwalał oskarżonej rozumieć, że nabywanie heroiny jest działaniem zagrożonym karą
sądową. Istnieją wyraźne dowody na to, że oskarżona była nałogową narkomanką już przed 20 maja 1976
roku (to jest przed osiągnięciem wieku odpowiedzialności karnej), nie wyłączało to jednak ani jej
zdolności rozpoznania czynu, ani odpowiedzialności karnej. Oskarżona rozumiała swoją sytuację i sama
próbowała kuracji odwykowej. Wynika stąd, że była w stanie rozpoznać przestępczy charakter swojego
postępowania i działać zgodnie z tym rozpoznaniem, Prognoza na przyszłość jest w obecnej chwili
korzystna, jakkolwiek trudno twierdzić z całą pewnością, że nie nastąpi recydywa. Dalsze poczynania
oskarżonej należy uważnie śledzić przynajmniej przez najbliższe miesiące.
To wszystko byto niesamowicie podniecające. Mama całymi dniami pakowała walizki i pudła.
Zrozumiałam, że zaczyna się dla nas nowe życie.
Miałam wtedy sześć lat i po przeprowadzce miałam iść do szkoły. Kiedy mama bez przerwy
pakowała i robiła się coraz bardziej zdenerwowana, ja prawie cały dzień siedziałam u Yólkelów.
Czekałam, aż przyprowadzą krowy do obory na dojenie. Karmiłam świnie i kury i wariowałam z innymi
dzieciakami na sianie. Albo nosiłam na rękach małe kotki. To było piękne lato, pierwsze, jakie przeżyłam
świadomie.
Wiedziałam, że wkrótce pojedziemy daleko stąd, do wielkiego miasta, które nazywa się Berlin.
Najpierw mama poleciała sama do Berlina. Chciała trochę urządzić to mieszkanie. Moja młodsza siostra,
ojciec i ja polecieliśmy dopiero w parę tygodni później. Dla nas, dzieci, była to pierwsza podróż
samolotem Wszystko było niesamowicie ciekawe.
Rodzice opowiadali wspaniałe rzeczy o wielkim sześciopokojowym mieszkaniu, w którym
będziemy teraz mieszkać. Mieli też zarabiać dużo pieniędzy. Mama mówiła, że będziemy miały dla siebie
osobny, duży pokój. Mieli kupić bombowe meble. Mama opisywała dokładnie, jak będzie wyglądał ten
nasz pokój. Pamiętam to do dziś, bo jako dziecko nigdy nie przestałam go sobie wyobrażać. W mojej
wyobraźni robił się tym piękniejszy, im byłam starsza.
Jak wyglądało mieszkanie, w którym się znaleźliśmy, też nigdy nie zapomnę. Prawdopodobnie
dlatego, że na początku miałam potężnego pietra przed tym mieszkaniem. Było takie wielkie i puste, że
bałam się, że w nim zabłądzę. Kiedy się głośno mówiło, było niesamowite echo.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]